Γι αυτό τον σκότωσαν...
Και όποιος γράφει με τέτοια παλικαρίσια υφή, έχει ζωντανή την πίστη, έχει ζωντανή την φλόγα μέσα του.
Δεν πυροβόλησαν μόνο το πρόσωπο, την ψυχή του, το σπινθηροβόλο βλέμμα του, πυροβόλησαν τη Σημαία, τον πολιτισμό μας, τους σκλαβωμένους πόθους, αυτή τη ασίγαστη ελεύθερη παρουσία, πού απο προχτές αναστάτωσε την παγκόσμια ειδησεογραφία.
Η λογική του κάθε πυροβολισμού, είναι η εξόντωση της όποιας απειλής, και για εκείνους που τουφέκισαν ένα πρόσωπο και μία σημαία στον ιστό, απειλή θεώρησαν την φλόγα, την λιονταρίσια σπίθα της Ρωμιοσύνης, αυθεντική και πηγαία από τα σπλάχνα του Κωνσταντίνου, που ξεπήδησε και διατρανώθηκε μαζί με Τον Σταυρό και την Σημαία, εκεί ψηλά στον ιστό της, έχοντας από κάτω του, ρίζες Ελληνικές τα Ελληνικά μνημεία. Αυτό πυροβόλησαν, αυτό θέλησαν να σκοτώσουν, αυτό έτρεμαν από φόβο.
Στον κόσμο πεθαίνουν χιλιάδες κάθε ημέρα, για τα ιδανικά όμως της ελευθερίας, στα δάχτυλα του ενός χεριού, και έχουν τόπους να πέφτουν αυτά τα κορμιά, κάτι σαν τάμα λογίζεται, κάπου ανάμεσα στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Βόρεια Ήπειρο, εκεί όπου μοσχοβολάει περισσότερο ο Ελληνισμός.
Δεν πάει παραπέρα αυτό το θανατικό, είναι ταγμένο να γυρνάει γύρω από τα σύνορα της Ελλάδας για έτσι νιώθει πως ριζώνει ανεξίτηλα την Ρωμιοσύνη.
Γι αυτό, αυτό το δέντρο, θα παραμείνει αιώνια ανθισμένο, ποτίζεται από το αίμα και τις θυσίες των Ελλήνων που αγάπησαν πολύ.
Κανένα άλλο δέντρο στον κόσμο δεν καρποφορεί τέτοιο πολιτισμό, εκτός της Πίστεως και της Ελλάδας.
Κάνενα άλλο δέντρο δεν βγάζει τέτοιους καρπούς, τέτοιους αληθινούς εραστές.
Γι αυτό καθόλου δεν πείθομαι πώς το παλικάρι αυτό ανταπόδωσε πυροβολισμό.
Άλλωστε τι να πυροβολήσει κάποιος και να σκοτώσει;
Δεν μπορώ κάτι άλλο να σκεφτώ, πήγε εκεί, γιατί επέλεξε έτσι να πεθάνει,
διάλεξε το μνήμα του, διάλεξε τον περήφανο τρόπο του,
διάλεξε και την ημέρα για να τιμάται και Εκείνος, στα αθάνατα μνημεία των πεσόντων για την λευτεριά της Ελλάδας, και φώναξε με το αίμα τουόσο κανείς άλλος μακρύτερα στο σύμπαν, και βαθύτερα στις ψυχές μας, το "Ελλάδα σε αγαπώ".
Θαυμάζω τούτο το παλικάρι που ποτέ δεν έπαψε να ονειρεύεται και να φωνάζει, για ότι αγάπησε τόσο πολύ. .
Αυτή η φωνή του από προχτές, συνεχώς αντηχεί ακατανόητα σε όλο το σύμπαν και μας ξυπνάει από ένα λήθαρχο βαθύ, σαν μια γνώριμη παρουσία πού ξεδιπλώνεται από την ενδοξη ιστορία μας.
Δεν υπάρχει δυνατότερη φωνή, από αυτή του Δικαίου πού γράφεται με το αίμα έστω ακόμη και του ενός, και δεν υπάρχει φρικτότερη φωνή από αυτή της εκούσιας θυσίας για την τιμή της ελευθερίας, και της Πατρίδας.
Ειπώθηκε, πώς όνειρό του ήταν να χτίσει Εκκλησία στα σύνορα στο σημείο των πεσόντων για να ενώσει τους Χριστιανούς της Ελλάδας και της Β. Ηπείρου.
Την θεμελίωσε λοιπόν την Εκκλησία με το αίμα του κατά τους πόθους του, με αντιμήνσιο Εθνομάρτυρα τον ίδιο του τον εαυτό, και πάνω εκεί ενωθήκαμε όλοι οι Χριστιανοί του κόσμου, του ουρανού και της Γης.
Αιώνια του η μνήμη..
.
Σχόλια