Χαράξου κάπου στον ουρανό με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι παρέμενε άσβεστος από Την γενναιοδωρία.
Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία θάλασσα, όπως ένας είναι ο ουρανός, μόνο διαφορετικές γωνίες υπάρχουν καταμεσίς στο άγγιγμα των ματιών του θόλου.
Εγώ πάλι, τον έχω δει από τα κέντρα της θάλασσας να φαντάζει ατέλιωτος και εγγύς, αχρωμάτιστος παρέμεινε όταν τα βουνά τα κύματα βουβά όρμηξαν να θέλουν να με καταποντίζουν.
Μετά απέχτησε ζωηράδα και γαλήνη, στού τόξου του, τα χρώματα τις υποσχέσεις.
Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει ο νούς σου να είναι κάτω από τη γη,
τότε η συμφορά συμφέρει, και δεν λογαριάζεται σαν πλάνη.
Και με τις παγίδες μπορεί να πιάνεις τα πουλιά, και με τα δρεπάνια να κόβεις στάχυα, όμως ποτέ δεν πιάνεις το κελαηδητό τους, ποτέ δεν ανασαίνεις τον καημό τους.
Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία θάλασσα, όπως ένας είναι ο ουρανός, μόνο διαφορετικές γωνίες υπάρχουν καταμεσίς στο άγγιγμα των ματιών του θόλου.
Εγώ πάλι, τον έχω δει από τα κέντρα της θάλασσας να φαντάζει ατέλιωτος και εγγύς, αχρωμάτιστος παρέμεινε όταν τα βουνά τα κύματα βουβά όρμηξαν να θέλουν να με καταποντίζουν.
Μετά απέχτησε ζωηράδα και γαλήνη, στού τόξου του, τα χρώματα τις υποσχέσεις.
τότε η συμφορά συμφέρει, και δεν λογαριάζεται σαν πλάνη.
Και με τις παγίδες μπορεί να πιάνεις τα πουλιά, και με τα δρεπάνια να κόβεις στάχυα, όμως ποτέ δεν πιάνεις το κελαηδητό τους, ποτέ δεν ανασαίνεις τον καημό τους.
Σχόλια